khm … Opus Magnum … höhö; Epit(i)áfium

                                 khm … Opus Magnum … höhö

i

                               Be van fejezve, látom, a nagy mű, igen –

                               eldőlt, ki lehet boldog itt, ki nem.

                               Van, aki elbukta; új osztás nem lesz:

                               maradék élete fullasztó ketrec;

                               valahol megszorult, szűk kürtő foglya most,

                               dohosak napjai, jövője ótvaros.

                               Halandó, állj meg, és szoruljon torkod el –

                               lehetnél te is ez az elgyakott modell;

                               nincs őre más, kudarcos élete,

                               s mást, ha szökhetne is, máshol se érzene.

                               S most menj tovább, könnyű szívvel, hiszen

                               bevégezve már a [khm!…] nagy mű, igen!

ii

                               El van baltázva a nagy mű, igen

                               − legjobb, ha ebbe beletörődsz, szivem.

                               Annyit ér a múlt, mint beszakadt hymen,

                               ámbár, hogy nehéz elengedni, persze, elhiszem.

                               Fiadban éld át (miért ne menne?!) a tavaszt,

                               milyen mohó, lásd, semmit nem halaszt.

                               Te ráérsz, mért frusztrálnád halálra magad?

                               A jövő eljön. (Sztrók vagy szívós daganat?)

                               Szelídnek indult az ősz, ámde rút-zord tele lett -

                               ismerd meg, oszd be a meghagyott keveset.

                               Ne jajveszékelj − nézd csak: jégvirág.

                               Kegyelem hírnöke avagy tán égi vád?

                               Ki nem fürkészed sorsod mennybolt-kulcslyukon;

                               régi seb sajog, nem volt új szurony.

                               Lépted s szíved ritmusa (ez van) idegen ütem −

                               Jól el lett cseszve a nagy mű, igen.

                                    Epit(i)áfium

                                             Ha volt is tán ép, énbennem

                                             megzápult a művész.

                                             Ámde fölszámolni

                                             csak nem támad(t) tűzvész.

                                             Így hát „él” s „ír”, úgy tesz, mintha

                                              (lektor-béketűrés?)

                                              Pedig

                                                           félelem annyi van

                                              benne, mint a nyű, és

                                              (eh! türelmes papír & alamuszi tinta!)

                                              annyit se szül agya,

                                              mint

                                                       gödörben befűlt mész.

                                              Bátor? Egy nyúl bátrabb.

Esélyeket fürkész.

                                              Az élet rég ráunt,

                                              s rajta keresztülnéz;

                                              mint homokóra-nyak,

                                              ott benne a szűk rész –

                                              elakad ott minden:

                                              így lesz salakgyűlés.

               Nemigen lehet más reményteljes műtét,

               csak az, ha levetem létezésem nyűgét.

                                                                                      Perspektíva? Egy hant.

                                                                                      Lágy, akár egy szűz, és

                                                                                       példázza a vegytant:

                                                                                      zsendül rajt’ a fű. Kész.